SABOTAGE [2014]

Jestem osobą niezwykle cierpliwą jeśli chodzi o oglądanie filmów i wyrozumiałą w ich wyborze. Nie ograniczam się do gatunku, choć nie wszystkie lubię, nie sugeruję swoją subiektywną oceną aktorów czy reżyserów, staram się być po prostu otwarta na wszystko co w filmie piszczy. Są jednak filmy, które są tak niskich lotów, że nie tylko mój intelekt czuje się zawiedziony, ale i oczy odmawiają posłuszeństwa. Łzawią, kręcą się to w lewo to w prawo, znajdują każdy punkt zaczepienia byle nie na ekranie. Do takich filmów z pewnością dorzucam SABOTAGE.

Davida Ayera uważałam zarówno za dobrego scenarzystę (DZIEŃ PRÓBY, CIĘŻKIE CZASY, BOGOWIE ULICY), jak i dobrego reżysera. Po cichu liczyłam, że dorówna swemu mentorowi Antoine Fuqua zwłaszcza, że tematycznie ich filmy są bliźniaczo podobne. Oczywiście zdarzały mu się wpadki w postaci S.W.A.T, czy ZA WŚCIEKLI ZA SZYBCY, ale były to momenty słabości i było ich niewiele. Do czasu, jak się okazało.

Nowy film Ayera pretenduje do zaszczytnego kina akcji. I faktycznie takim jest. Grupa tajniaków z grupy narkotykowej przywłaszcza sobie w jednej z akcji kasę, którą w chwilę potem ktoś im kradnie. Policjanci są podejrzewani przez swych przełożonych, inwigilowani, odsunięci od służby, gdy jednak sprawę bezskutecznie zakończono wracają do akcji. Niestety wraz z powrotem do zawodu na ich życie polują tajemniczy mordercy, którzy krok po kroku eliminują kolejnych członków zespołu.

SABOTAGE to kompletnie mało skomplikowany, ordynarny, chamski, nachalny i prostacki obraz, którego intryga jest kpiną, a ciągu przyczynowo-skutkowego doszukać się trudno, a jeśli się już znajduje to jest on irracjonalny. Do teraz zastanawiam się, jak doliczono się spalonych 10 milionów, czy ułożono z nich puzzle, posklejano scotchem, a może wywróżono ze szklanej kuli czy fusów, i jak głupi musieli być członkowie grupy, że dali się tak łatwo złapać, zwłaszcza w końcowej scenie, gdy przez pół roku genialnie stwarzali pozory uczciwych ? Brakuje mi tu logiki, a poczynania bohaterów są nie tylko rażące, ale urągają profesjonalizmowi odgrywanego zawodu - policjanta.

Idiotyzmów można wyliczać co niemiara - durnowate ksywy członków zespołu, beznadziejnie niskich lotów dialogi, ordynarne postaci - zwłaszcza kobieca, kiepskie sceny akcji, jak i w ogóle sam montaż, czy aktorstwo. Sory Arni, ale jak bardzo Cię lubię i szanuję, tak dałeś u Ayera dupy na całej linii, choć i tak przy swej miernocie byłeś najlepszym aktorem w tej zgrai, a ten niemiecki akcencik i fryz na Adolfa nadal ubóstwiam.

Jeśli ktoś chce zmarnować czas na głupiutkiego akcyjniaka, z kilkoma brutalnymi scenami, choć i te są przekoloryzowane i kompletnie nie pasują do konwencji, to śmiało może sięgnąć pod SABOTAGE. Gdyby to było gore to rozumiem, gdyby exploitation jeszcze bardziej bym zrozumiała, ale wyrwane jak Filip z konopi sceny walających się flaków, resztek mózgu i porozrzucanych członków nie zrobiły większego wrażenia, jedynie zawiało żenadą. Co tu dużo gadać, słabe to było jak cholera.

Moja ocena: 3/10