MAZE RUNNER: THE SCORCH TRIALS [2015]

Zabieram się za pisanie o tym filmie i nie bardzo czuję potrzebę, by o nim pisać. Prawdą jest, że poprzednia część WIĘŹNIA LABIRYNTU nawet mi się spodobała. Oczywiście bez szału, ale jak na kino skierowane do młodszej części widowni, które nie bardzo darzę sympatią, o dziwo nie było tragedii. I właśnie dlatego zasiadłam do kolejnej części, licząc między innymi na to, że jeśli nie będzie lepiej, to przynajmniej na tym samym poziomie. Niestety zawiodłam się. Problem z WIĘZNIEM LABIRYNTU: PRÓBY OGNIA polega na tym, że nie posiada on energii, intrygującej fabuły i akcji, która zaskoczyła mnie w poprzedniku.  

Nie wiem o czym ta seria ma być. Poprzednia część dotykała zupełnie innego problemu i to mi się podobało. PRÓBY OGNIA to marny film o zombiakach, który filmem o zombiakach być nie powinien. Nie wiem już o czym jest ta seria, o czym ma być i jakiego problemu porusza. W przypadku bliskiego brata WIĘŹNIA LABIRYNTU, IGRZYSK ŚMIERCI, problematyka jest wyraźnie zarysowana. Tutaj totalnie się rozmyła.
Fabuła zaczyna się w momencie zakończenia pierwszej części. Jednak zamiast dziwnych stworów z poprzednika mamy drapieżne, zombiacze osobniki zarażone wirusem. Bohaterowie walczą z przeciwnikiem i najprawdopodobniej, o zgrozo, efekt tej walki zobaczymy w następnej części. 

Nie przekonuje mnie ten film. Jest nierówny i toporny. Początek wydawał się interesujący, jednak z czasem było coraz gorzej. Nie rozumiem po co komu tyle części WIĘŹNIA LABIRYTNU. Można by go skończyć w dwóch seriach. Niestety ambitne plany nie wyszły na korzyść. Z braku koncepcji powstała masa dłużyzn oraz seria jałowych, obrzydliwie ckliwych scen. Nie zachwyciło CGI. Jedynie post-apokaliptyczne miasto w ruinach zrobiło wrażenie. Cała reszta, mówiąc kolokwialnie, ssie i do trzeciej części już nie wrócę. Podobnie jak w IGRZYSKACH ŚMIERCI, z filmu na film jest coraz gorzej.

Moja ocena: 4/10