5 FILMÓW MOJEGO DZIECIŃSTWA

Dzięki blogerowi Maciejowi W., odpowiedzialnemu za blog OniryzMovie zostałam zaproszona, jako kolejny uczestnik, do zabawy 5 FILMÓW MOJEGO DZIECIŃSTWA.

Krótko rzecz ujmując - poniżej przedstawię Wam 5 filmów, które zrobiły na mnie niebagatelne wrażenie kiedy byłam pannicą, raczej jeszcze nie dojrzałą, a dojrzewającą i do których do dziś chętnie wracam. Te filmy w moich oczach się nie zdezaktualizowały i w pewien sposób określają mnie i moje gusta do dziś.

Jako, że jestem dzieckiem kolorowych lat 80-tych. I kocham ten okres nad życie. Cały ten kicz popkultury i jego niewyobrażalne przekoloryzowanie. Okres ten zakończył się z momentem wypuszczenia w eter "Smells Like Teen Spirit" i od tego czasu zaczęły się tzw. wieki ciemne.

Różnica między osobnikami wychowanymi w latach 80-tych, a późniejszych generalnie polega na tym, że nie mieliśmy tak łatwego dostępu do kina i fajnych filmów, przynajmniej nie w momencie ich premiery. Na perełki trzeba było czekać, aż ktoś je zakupi i łaskawie raczy puścić w TV z kilku - , a i nawet kilkunastoletnią obsuwą, lub w wypożyczalni kaset VHS (nie DVD, nie BluRay, a VHS - taka czarna wielka wyrośnięta kaseta magnetofonowa - no tak... co to kaseta magnetofonowa ?! ;-)). To były złote czasy piractwa, ech...

Ale wracając ... 5 FILMÓW MOJEGO DZIECIŃSTWA - ciężko wybrać, bo u mnie wszystko chodzi parami, tak jak nieszczęścia. Taką mam już złożoną naturę, że na każdy argument znajduję drugi itp.itd. Podobnie jest z filmami, które chodzą parami i żyć bez siebie nie mogą. 

Oto więc mój top of the tops, który wyrył mi dziury w mózgu, kiedy byłam jeszcze mocno naiwnym i płochym dziewczęciem:

AGUIRRE, GNIEW BOŻY (1972 r.)

Zaraz z nim w parze kroczy CZAS APOKALIPSY (1979 r.).  Dzięki Aguirre, poznałam się z jednym z moich ulubionych reżyserów Wernerem Herzogiem. Pamiętam, że była to jedna z tych wycieczek szkolnych do kina, w których wszyscy dłubali w nosie na seansie lub obrzucali się landrynkami tylko ja z gębą rozdziawioną wlepiałam gały w co rusz szalejącego po ekranie Klausa Kińskiego. Jakże ja byłam w nim potem zakochana.

To mój pierwszy raz z psycholem na ekranie i od tego czasu tak mi już zostało, że filmy o psycholach lubię najbardziej. To jedna z tych ponadczasowych historii o źle pierwotnym. O mrokach ludzkiej natury. O tym jacy jesteśmy, kiedy klatki staną otworem. O pazerności, pysze, zazdrości. O bestiach w nas. I niesamowity klimat dżungli - parnej, mrocznej i nieokiełznanej. Zupełnie jak ludzka natura :-)

    ALIEN 8. PASAŻER NOSTROMO (1979 r.)

A zaraz za nim BLADE RUNNER (1981 r.). I ciężko rozdzielić mi te dwa filmy. Z jednej strony uwielbiam serię o Alienach. Od tego filmu zaczęła się fascynacja wszelkimi kosmicznymi stworami. Z drugiej moja młodzieńcza mania czytelnicza. Teraz potrafię pochłaniać dziennie kilka filmów. W czasach młodości górnej i durnej dziennie pochłaniałam średnio jedną książkę. I takim sposobem dotarłam do Philip'a K.Dick'a od którego moja fascynacja sci-fi się rozpoczęła. I to wcale nie Lem ze swoją futurologią mnie zajął, a właśnie Dick.

I trudno oceniać te filmy względem siebie, ale pamiętam jak na Alienie siedziałam posrana pod kołdrą i niech będzie on na podeście. Poza tym moje wierne uwielbienie do odtwórczyni głównej roli Weaver. Swoją drogą wyczyny gimnastyczne Daryl Hannah też mnie mocno fascynowały w tamtych czasach. Jednak mocna i stanowcza natura i ta wola przetrwania w warunkach ekstremalnych u Ripley wyryła się we mnie na zawsze.

    THE SHINING (1980 r.) 

I znów nierozłączny brat jego ALTERED STATES (1980 r.). Te dwa filmy oglądałam w tym samym czasie i zrobiły na mnie piorunujące wrażenie. Jeden przeraził fizycznie, drugi wywoływał pewnego rodzaju umysłową schizofrenię.

LŚNIENIE Kubrick'a z pewnością każdy oglądał. To ponadczasowy psychologiczny thriller vel horror. Jak zwał tak zwał - twarz Nicholsona, ciasne korytarze hotelu Overlook, napis REDRUM, muzyka i oko Kubricka sprawiły, że do nastu lat bałam się tego filmu, jak cholera. Budził moje przerażenie, a za każdym rogiem wydawało mi się, że ktoś mnie obserwuje.

Natomiast ODMIENNE STANY to biegunowo odmienna historia. Historia naukowca, który pragnie rozwikłać zagadkę pochodzenia ludzkiego gatunku. Zanurza się w swojej super maszynie, dzięki której pobudza pierwotne stany świadomości. Cała ta podróż w umyśle wywołuje w jego psychice i ciele katastrofalne skutki. To rodzaj historii o opętaniu. Z tymże rodzaj opętania polega na maksymalnym zafiksowaniu na osiągnięciu celu. A przede wszystkim to ostra psychodelia. Ten film nieźle zafiksował mnie na tematy narkotyczne, które potem namiętnie zgłębiałam w prozie Witkacego, Burroughs'a, czy Hunter S.Thomson'a. Z resztą to były czasy w których ostro jarałam się EASY RIDER, CZASEM APOKALIPSY, czy NOCNYM KOWBOJEM, a LSD było tam nierozłącznym atrybutem :-).

   PREDATOR (1987 r.)

Tak właściwie PREDATOR = Arni S., a jak Arni S. to i TERMINATOR (1984 r.). Kolejne sci-fi, kolejny thriller. Czyli gatunki które jarają mnie do dziś.

Dlaczego więc prym Predatora nad Terminatorem... bo dialogi są wypasione w kosmos, bo kolesie są mega fajni, no i Predator jest zajebisty. Jest groźny, inteligentny i ma wyjebane kosmiczne zabawki ;-).

Do dzisiaj boleję nad tym, że ekranizacje ALIEN VS. PREDATOR tak słabo wypadły. 

A tak w ogóle to fanką nasterydowanego Arniego stałam się, nie dzięki serii CONAN, ale właśnie od TERMINATORA, a PREDATOR postawił tylko kropkę nad i.

 

  OMEN (1976 r.)

A właściwie OMEN i EGZORCYSTA (1973 r.). To mój autentyczny halołinowy debeściak. 

Uwielbiam się bać na filmach o demonach, diabłach i generalnie o całym sztabie wujka Lucyfera. Oglądałam te dwa filmy dość wcześnie i zrobiły na mnie paraliżujące wrażenie. Oczy opętanej Regan i egzorcyzmy ojca Merrina w EGZORCYŚCIE. Wściekłe rottweilery cmentarne i paskudny diaboliczny bachor z OMENA. Na samą myśl nabieram ochoty na ponowny seans. Strach w tych filmach jest wręcz uzależniający. A ja nie mogę się po prostu powstrzymać. 

Te dwa filmy miały na mnie tak duży wpływ, że do dzisiaj podgatunek horrorów "demonic possesion" należy do moich ulubionych.

I to by było na tyle... choć po głębszym zastanowieniu znalazłoby się jeszcze parę tytułów. Generalnie jak widać w zestawie brakuje romansów, musicali oraz filmów niemych, co mniej więcej cechuje mnie, jako widza i to czego po moich filmowych fascynacjach dzisiaj można się spodziewać :-)

A pałeczkę przekazuję przemiłej parce blogerów filmowych, czyli:

- uroczej Pani z fanpejdża Dziś oglądam - w kinie i o kinie

- miłemu Panu z Blog filmowy Kinokonesera

Et voila ! :-)